Een droomvisioen tussen hemel...

[ Ons Geluk vinden we,als we op Weg gaan.

Niet aan het het einde van de weg,

want dan kan het wel eens te laat zijn. ]

[ Zie ook nog : De ''verrukkelijke'' Hemel. ]

STERVEN is de ''ogen sluiten'' voor,wat voorbij gaat,om ze vervolgens te openen voor,wat EEUWIG blijft !

[ Het laatste couplet van het lied ``Jezus,ik houd van U`` brengt het bovenstaande treffend onder woorden.

De Webmaster zingt het volledige lied met mondharmonica-begeleiding,hetgeen U kunt beluisteren/downloaden,als U klikt op hier en vervolgens bij nr.26 weer op hier. ]

Maar wat voor lijden wij hier ook doormaken,het valt in het niet bij

de schitterende heerlijkheid,

die God ons Straks zal laten zien.

Romeinen 8 vers 18,

geciteerd uit HET BOEK.

De hemel van de Egyptenaren

Toen mijn kinderen nog jong waren,speelde en stoeide ik eens met ze. Ik werd er later wat moe van en toen de kinderen ergens anders gingen spelen,bleef ik languit in het gras liggen,om even uit te rusten.

Toen ik zo half sliep en half wakker was,droomde ik,dat ik op reis was naar een ver gelegen land.Het was Perzië niet,al was er wel de oosterse pracht en praal van dat land te vinden.

Het was India ook niet,al waren er wel de koraalstranden van de Indische Oceaan.

Het was Sri Lanka niet,al waren er de schoonheid en de aromatische geuren van dat beroemde eilandparadijs.

Het was evenmin Italië,al hing de merkwaardige nevel van de blauwe Italiaanse lucht boven mij.

Het was Californië niet en ook niet Florida,al waren er de zachte met bloemengeuren beladen briesjes,komend van zowel de Stille _ als van de Atlantische Oceaan.

Mijn ogen zochten overal rondom naar onkruid,doornstruiken,stekels en distels,maar ik vond niets van dit alles op de plaats van mijn droom.

Ik zag de ``zon`` op haar hoogst.

Ik vroeg aan de mensen :

’Wanneer zal de zon ondergaan en zal het donker worden ?’

Ze zeiden :

‘O,in dit land wordt het nooit donker.

Er is geen nacht hier.

Jezus is het licht’.

Ik zag niemand daar in werkkleding. Bij een ieder lag er een glimlach op het gezicht en elkeen droeg een erekrans om het hoofd. Ik vroeg :

’’ Wanneer komen de arbeiders

voorbij met hun gegroefde en afgematte gezichten en met hun vereelte _ en misschien wel vieze handen ?’’

Ze zeiden :

’’O wij zwoegen hier niet,ook zaaien en oogsten wij niet in dit land ‘’.

Maar wij vervelen ons nooit en zijn altijd zeer zinvol bezig,om dingen voor God en voor elkaar te doen.

Ik slenterde naar de buitenwijken van de naburige stad en naar de heuvels,die voor de gestorvenen tot een geschikte finale RUSTPLAATS uitnodigden. Ik ging op zoek naar monumenten,mausoleums,marmeren gedenkstenen,grafstenen en graftomben. Maar ik vond niets. Weliswaar zag ik torens en torenspitsen. Ik vroeg :

’’Waar begraven jullie de doden van deze grote stad ?’’ Waar zijn hier de doodgravers ? Wanneer kom ik de begrafenisauto’s tegen hier met een lange stoet van rouwende mensen er achter aan ?

Ze zeiden :

"O,IN DiT LAND STERVEN WE NOOIT".

Ik vroeg :

’’Waar bevinden zich de ziekenhuizen,

waar U de ernstig zieken naar toe brengt ?’’

Waar zijn de verpleegsters,

verplegers en artsen met hun vaardige handen en gerichte medicijnen,om de pijn te verlichten ?’’

Ze zeiden :

’’O,wij zijn hier nooit ziek.

Er hoeft hier ook nooit iemand geopereerd te worden in dit land.’’

Ik vroeg :

’’Waar wonen hier de mensen,die van een minimum _ inkomen moeten rondkomen,of erger ? Waar zijn bij jullie de achterbuurten van de heel arme mensen ?

Ze zeiden :

’’ O,in dit land zijn geen kansarmen en

er wordt nergens honger geledeN.

Hier heeft niemand ooit een greintje angst voor gebrek.’’

Ik begreep er niets van.

Ik keek nog eens rond en zag een rivier. De golven ervan sloegen tegen

goudkleurige oevers,

die met parels dicht bezaaid waren.

Ik zag schepen voorbij varen met zeilen van zuivere zijde,boegen bedekt met goud,roeiriemen met zilveren stippen.

Ik keek nog eens goed en zag een grote menigte van ongelooflijk blije mensen,waarvan het getal beslist niet te schatten was. Ze kwamen naar buiten uit buitenhuizen met grote borders,begroeid met rozen en kleurige viooltjes,die naar

DE eeuwige LENTE

roken en die trilden vanwege het allermooiste vogelgezang,dat ik ooit had gehoord.