[ De laatste categorie zit gauw ouderwets diep in de put. ]

De ene mens kan meer hooi op de vork nemen dan de andere en de één weet ook beter dan de ander,hoe de vork in de steel zit.

Bij de één ligt het ''plafond'',dat op enig moment bereikt wordt,ook hoger dan bij de ander.

Maar iedereen heeft toch zijn of haar uiterste grens. Zodra die wordt overschreden,krijgt men het gevoel :

Nu ga ik er onderdoor,nu kan ik er niet meer tegen.

Ieder mens heeft nu eenmaal zijn limiet,

zijn

‘’hiertoe en niet verder’’.

Sommige,met name jonge,mensen denken,dat zo’n keerpunt er voor hen niet is.

Dit,omdat ze er tot nog toe niet tegenaan zijn gelopen.

Misschien is er wel een mens,die zo vitaal is,dat hij al de bovengenoemde menselijke ''maximum _ beperkingen'' alleen maar in theorie kent.

Het zal er aan liggen,hoeveel druk er ooit op ‘’iemands levensvork’’ terecht gekomen is.

1970

Webmaster bij reusachtig rietveld in Spanje.

De Bijbeltekst aan het begin van dit artikel heeft als onderwerp de grassoorten riet en vlas.

Het volk Israël wordt hier met deze planten vergeleken,maar indirect toch ook wel de individuele,eventueel gekneusde mens.

In onze taal kennen wij ook wel een enkel gezegde over riet :

Als wij b.v. zien,dat iemand ‘’beeft als een rietje,of als een espenblad,’’

dan bedoelen we,dat hij trilt van angst op dat moment.

Riet en vlas zijn heel bruikbaar voor allerlei doeleinden.

Van riet maakte men vooral vroeger : Wandelstokken,dakbedekkingen,pennen,om mee te schrijven en van chinees riet,d.i. : bamboe,wordt ook nu nog o.a. meubilair en visgerei gemaakt.

Riet was en is dus zeer praktisch in gebruik,maar gaat relatief gauw stuk.

Zodra de druk op een rietstengel te hoog wordt opgevoerd,zal hij na niet al te lange tijd ‘’knak’’ zeggen.

Dat zal bij bepaalde bomen,b.v. palmbomen niet zo gauw gebeuren,omdat die lenig en soepel op zware druk reageren.

Mensen kunnen maar het best,wat hun geloof betreft,lijken op een palmboom.

[ Klik daarvoor ook op PALMBOOM _ GELOOF,ècht GOED !  ]

Wij denken zelf ook wel eens,dat we een ‘’boom van een vent,of een dijk van een vrouw’’  zijn. 

Zo sterk als een beer,of zelfs als een leeuw : 

Laten ze maar opkomen,zeggen we dan in zo'n overmoedige bui ! 

Maar als ‘’puntje bij paaltje komt’’,

dan beginnen we soms toch al bij het geringste zuchtje [ tegen ] wind te bibberen als een rietstengel,niet waar ?

Als mensen met riet worden vergeleken,dan komt daarin heel duidelijk de broosheid en de kwetsbaarheid van hen tot uiting.

In de Bijbel,in

Jesaja 2 ver 22 wordt de vraag gesteld,hier kort samengevat :

Wat stelt de mens eigenlijk voor,afhankelijk als hij is van zijn ademhaling ?

[ Klik daarvoor ook op  : DE BIJBEL EN GOD ZIJN NIET VERANDERD. ]

Veel mensen hebben het gevoel,dat ze voor het leven ''geknakt'' zijn.

En misschien zijn de feiten daar in enkele gevallen ook wel mee in overeenstemming.

De werkdruk is voor hen op enig moment te groot geweest in de huidige samenleving,

die steeds maar weer hogere eisen aan hen stelde.

Al is Nederland één van de rijkste landen ter wereld en is er veel comfort,toch gaan veel mensen de ‘’mist ‘’ in door te veel werkstress. 

[ Dat Nederland rijk was,blijkt o.a. uit het feit,

dat in het jaar 2000 er 11 miljard gulden meer in s' rijks schatkist binnen is gekomen,

dan,waar men op had gehoopt of gerekend.

In begin van het jaar 2013 zijn die inkomsten echter dramatisch teruggelopen

en moet er drastisch bezuinigd worden

Wanneer men eenmaal ‘’geknakt’’ is,

is de schade meestal onherstelbaar groot en men voelt zich meestal voor altijd verslagen. 

Dan is men voor de samenleving immers niet bruikbaar meer. 

Net als bij riet,dat geknakt is,

[ de kracht is er voor altijd uit ],

voelt men  zich min of meer als oud vuil weggegooid en ‘’voor een koopje’’ op een zijspoor gezet,tot men zijn/haar pensioen heeft bereikt.

En dan is het voor de meeste mensen uit deze groep nòg geen vetpot te noemen.

Een mens kan,na zo’n ‘’burn-out’’,zich nog lange tijd knap waardeloos voelen !!

Zou God net zo als de samenleving op zo’n z.g.n. mislukt mens reageren ?

Nee,dus !

God breekt beslist geen mens nog verder af,dan hij reeds eerder was ''afgeknapt''.

Hij blaast zelfs geen brandend luciferhoutje helemaal uit : 

Hij houdt met Zijn Machtige Handen de hardste winden tegen,

die het zwakste vuurtje in de mens willen uitdoven  !

Wij worden door God extra liefderijk verzorgd en behoed,

als we in bovengenoemde positie terecht zijn gekomen.

Dit gebeurt met name,via onze inschakeling op Gods Geestelijke Lijn.

Het kleine beetje licht,dat wij als kwijnende vlaspit nog geven,

wordt door God extra beschut,

zodat de tegenwind van het harde leven dit niet verder kan doven.

Net zo min als bij die brandende lucifer.

Dat doet de Heer God in directe zin,

ook via de weg van het persoonlijke geloof in Hem,

omdat wij altijd mogen blijven geloven,

dat wij in Gods Hand zelfs als een parel van grote waarde bewaard

en als zodanig door God behandeld worden.

Als ook wij belangstelling krijgen voor die mensen in onze omgeving,

zelfs al zijn we zelf nog zo fit en sterk 

en hen opzoeken,die het bovenstaande is overkomen,

dan blijkt ineens,dat wij,in indirecte zin,gezanten van Christus zijn geworden.